- Opowiedz mi bajkę babusiu.
- Dobrze, wiec słuchaj wnusiu:
Za chwilę gwiazdka zaświeci,
Do stołu wołają dzieci:
- Wigilia, już chodźcie prezenty !
Choinka się świeci, czas święcić!
Paciorek, opłatek i rybka,
gromadka nasza rodzinna
z babcią i dziadkiem i ciocią,
wszyscy wesoło rechocą.
I nagle do izby pies wchodzi.
I opowiada, że głodzi
nie on, tylko ten kotek,
co miauczy ciągle za płotem.
I chciałby mieć przyjaciela,
żeby go stale zabierał
na długie, długie spacery,
pokazał świat cały i żeby
w budzie dziury załatać,
do miski wody nalać...
Na prawdę babciu? na prawdę?
Tak wnusiu, bo to cud.
Wiesz, kiedyś urodził się Bóg ...
Magicznych, ciepłych i wzruszających chwil, przy wigilijnym stole !
Cudownych Świąt:-) Wzruszyłaś mnie tym wierszem. Pozdrawiam ciepło.
OdpowiedzUsuńOch, jeszcze trochę, ale już niedługo :) Wesołych Świąt!
OdpowiedzUsuń